Doctor Huub van Doorneweg 44a: verschil tussen versies
(Nieuwe pagina aangemaakt met ''''Doctor Huub van Doorneweg 44a''' is een adres. == Situatie == In 2024 wordt op deze plek een uitbreiding van de bedrijfshal van Hoppenbrouwers Techniek gebouwd, maar voorheen stonden hier maar liefst drie huizen. Deze stonden niet naast, maar achter elkaar. De opvolger van het achterste van de drie huizen is tot slot in 2011 gesloopt, waarna het terrein enige tijd braak lag. ==De vroegere erven== ===Inleiding=== Zoals hiervoor omschreven stonden hier...') |
(geen verschil)
|
Versie van 8 jun 2024 15:17
Doctor Huub van Doorneweg 44a is een adres.
Situatie
In 2024 wordt op deze plek een uitbreiding van de bedrijfshal van Hoppenbrouwers Techniek gebouwd, maar voorheen stonden hier maar liefst drie huizen. Deze stonden niet naast, maar achter elkaar. De opvolger van het achterste van de drie huizen is tot slot in 2011 gesloopt, waarna het terrein enige tijd braak lag.
De vroegere erven
Inleiding
Zoals hiervoor omschreven stonden hier in de 19e eeuw nog drie huizen. Dat lijkt vreemd, maar is het niet als we kijken hoe de wegenstructuur toen in elkaar zat. De Doctor Huub van Doorneweg bestond toen nog niet in de huidige vorm. Alleen het gedeelte tussen deze huizen en de Kranenmortelweg bestond al wel, maar liep niet parallel aan het (toen nog niet bestaande) spoor, maar boog iets naar het zuiden af. Net vóór de huizen maakte de weg een knik van 90 graden, en liep naar het noorden richting de huidige Pijnakker. De huizen lagen dus met hun (korte) oostgevels aan deze verdwenen weg.
Het noordelijke huis
Het noordelijke van de drie huizen, dicht tegen de huidige weg aan, was in 1736 eigendom van Jan Jansse Bollen. Na hem volgden zijn weduwe (1741-1756), de kinderen (1761-1771), schoonzoon Adriaan Meulendijk (1776-1791) en diens kinderen (1798). In 1832 was het huis eigendom van Meulendijks schoonzoon Petrus van Lieshout (1770-1833). Kadastraal was het huis in 1832 bekend als E 443. Het land ten noorden van het huis, dus onder de spoorlijn tot aan de Peelklamp, hoorde bij het huis. Rond 1854, geruime tijd na de dood van Van Lieshout, werd de boedel verdeeld.[1]
Huis en land kwamen toe aan zijn kleinkinderen, omdat Van Lieshouts dochter al was overleden. Het ging om Hendrik van den Berkmortel en zijn twee zussen.[2] Rond 1865 werd het huis verkocht aan Johanna Verhulst c.s., de tweede vrouw van de vermoorde Pietje Munsters. Door een boedelscheiding ging het huis rond 1874 naar haar zwager Hendrik Joosten.[3] Ondertussen had het huis de adresaanduiding Peelklamp B.135 gekregen. Rond 1881 verkocht Joosten het huis.[4]
Koper was de welgestelde spoorwegwerker Pieter Jan van Ooij (1842-1914), die het huis met schuur en stal rond 1908 doorverkocht.[5] De nieuwe eigenaren waren Johannes, Godefridus en Johanna Seijkens. Zij verkochten het huis rond 1913 door.[6] Adrianus van Haandel (1871-1954) werd nu de nieuwe eigenaar, maar al rond 1922 verkocht hij het verder.[7] Tot de verkoop rond 1938 was Hendricus Koolen (1891-1970) de eigenaar.[8] De weduwe van Johannes Manders (1866-1931) kocht toen het huis, en liet het oostelijk deel van het huis rond 1947 slopen. Het werd daardoor als het ware ingekort. Kadastraal werd het daarna bekend als E 2441. Rond 1949 werd het huis geveild.[9]
Koper op de veiling was Antonie Aarts (1900), die het huis rond 1952 met andere percelen liet samenvoegen.[10] Rond 1954 verkocht hij het huis.[11] Petrus van de Mortel (1926) werd de nieuwe eigenaar. Rond 1957 verkocht hij het huisje alweer.[12]
Antonius Martinus van Neerven (1897-1983) kocht vervolgens met zijn vrouw het huis, nog altijd kadastraal bekend als E 2441. Rond 1961 verkochten ze het door, en wel aan de gemeente Deurne.[13]
AAN DIT ARTIKEL WORDT NOG GEWERKT
Het middelste huis
Het zuidelijke huis
Bronnen, noten en/of referenties
|