Heeft u correcties, aanvullingen of foto's bij een artikel dan kunt u die hier mailen.
Rabo-clubsupport leverde dit jaar 765,88 euro op. Allen die op ons stemden hartelijk dank!
Iedere eerste maandag- en woensdagochtend van de maand van 10 tot 12 uur kunt u ons bezoeken in het heemhuis

Emelie Jegerings (1964): verschil tussen versies

Uit DeurneWiki, de historische encyclopedie voor groot-Deurne.
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
 
kGeen bewerkingssamenvatting
 
(5 tussenliggende versies door 3 gebruikers niet weergegeven)
Regel 1: Regel 1:
'''Emelie Jegerings''' is een kunstenares uit [[Deurne]] en werd op 11 december 1964 geboren.  
{{Infobox persoon
| naam          = Emelie Jegerings
| foto          =
| tekst          =
| volledige naam = Emelie Jegerings
| roepnaam      =
| geboorteplaats =
| geboortedatum  = 11 december 1964
| overl.plaats  =
| overl.datum    =
| partner(s)    = Marcel van den Berg
| beroep(en)    = kunstschilder
| bidprentje    =
}}
'''Emelie Jegerings''' is een kunstenares uit Deurne en werd op 11 december 1964 geboren. Zij is de dochter en het zevende kind van [[Henricus Jegerings (1919-2011)]] en Christina Antonia van de Mortel.




Regel 27: Regel 41:
   
   
De Dikke van Dale kent het woord ''WensWaajer'' nog niet. Het werd bedacht voor een nieuw product van atelier [[Het Paerse Huys]] in Deurne, de uitvalsbasis van Emelie Jegerings. De WensWaajer is een soort kroonluchter met een aantal ringen waaraan een veelheid van kleurrijk geschilderde transparante velletjes hangen. Op elk transparant vel kan iedere deelnemer een boodschap of wens schrijven, tekenen, schilderen, plakken en vormgeven op een manier die past bij het moment of de gelegenheid.
De Dikke van Dale kent het woord ''WensWaajer'' nog niet. Het werd bedacht voor een nieuw product van atelier [[Het Paerse Huys]] in Deurne, de uitvalsbasis van Emelie Jegerings. De WensWaajer is een soort kroonluchter met een aantal ringen waaraan een veelheid van kleurrijk geschilderde transparante velletjes hangen. Op elk transparant vel kan iedere deelnemer een boodschap of wens schrijven, tekenen, schilderen, plakken en vormgeven op een manier die past bij het moment of de gelegenheid.
==Derde prijs==
Op 24 november 2011 won Emelie Jegerings  in Amsterdam de derde prijs tijdens de Nationale Kunstdagen in de Oude Kerk.
In het weekend van 12 en 13 november werd het werk van 120 kunstenaars beoordeeld door een vakjury bestaande uit galeriehouders en directeuren van musea in Amsterdam en door het publiek.
Deelnemers aan de Nationale Kunstdagen hadden zich via zes regioronden kunnen plaatsen voor de Nationale Kunstdagen.
Emelie Jegerings kreeg dat voorjaar de hoogste waardering in de regioronde in Rotterdam en kwalificeerde zich met dat resultaat voor Amsterdam.
==Sterren op het doek==
Emelie Jegerings was zaterdag 20 december 2014 te zien in het tv-programma Sterren op het Doek. Ze  portretteerde in deze aflevering Willeke Alberti welke één van de kunstwerken mocht uitkiezen en mee naar huis nemen. Willeke koos voor het portret dat is gemaakt door de Nijmeegse kunstenares Judith Steenkamer. De overige schilderijen, waaronder dat van Emelie Jegerings, worden na iedere aflevering geveild voor het goede doel.
==Rijksmuseum Amsterdam==
Werk van Emelie Jegerings en plaatsgenoot [[Nicolette Steeghs van der Riet]] zal van 15 juli tot en met 15 september 2019 te zien in de expositie ''Lang Leve Rembrandt'' in het Rijksmuseum. Zij waren uit 8.390 inzenders uit 95 landen geselecteerd om hun schilderijen te exposeren. Het Amsterdamse museum riep in het kader van het Jaar van Rembrandt alle kunstenaars uit de hele wereld op om werk geïnspireerd op Rembrandt in te sturen. Uiteindelijk haalden 563 inzenders de eindstreep.


==Externe link==
==Externe link==

Huidige versie van 6 jun 2022 om 12:17

Emelie Jegerings
Persoonsinformatie
Volledige naam Emelie Jegerings
Geboortedatum 11 december 1964
Partner(s) Marcel van den Berg
Beroep(en) kunstschilder

Emelie Jegerings is een kunstenares uit Deurne en werd op 11 december 1964 geboren. Zij is de dochter en het zevende kind van Henricus Jegerings (1919-2011) en Christina Antonia van de Mortel.


Na haar opleiding in het modevak was ze een aantal jaren werkzaam als modeontwerpster en adviseuse. Het creatieve en kunstzinnige zat toen al in haar bloed en ze volgde, naast haar werk, diverse cursussen op gebied van tekenen en schilderen aan de Vrije Akademie Deurne.

Vanaf 1996 keerde ze het modevak voorgoed de rug toe en hield zich parttime bezig met decoratieschilderkunst.

Schilderen voor Thaise monnik[bewerken | brontekst bewerken]

In 1999 maakte ze in het restaurant Hof van Deurne een muurschildering met Bourgondisch taferelen met vijftien bekende mensen uit het heden en verleden van Deurne.

Door het zien van de Nederlandse filmdocumentaire Buddha’s Lost Children raakte zij zo geïnspireerd dat ze besloot haar talenten in te zetten voor het sociale werk van de Thaise monnik Phra Khru Bah.
Deze monnik wijdt zijn leven aan de opvang en heropvoeding van verwaarloosde en kansloze weeskinderen in het noorden van Thailand.
De documentaire was voor haar de motivatie om een bijzondere serie kunstwerken te maken. De winst bij verkoop ging naar deze weeskinderen, voor onder meer de bouw van een nieuwe school.

Vanaf 2002 studeerde ze in het Belgische Arendonk aan de Academie voor Schone Kunsten.

Het schilderen van het menselijk lichaam en het uitdrukken van emoties hiermee is voor haar het meest fascinerende en inspirerende onderwerp binnen haar werk.

Binnen de verschillende thema's van haar werk is vooral haar voorliefde voor reizen en flamencodansen te zien, welke ze zelf ook beoefent.

Ze maakt in hoofdzaak vrij werk. Emelie werkt met eigen modellen, waar zij persoonlijk een fotosessie mee doet. De mens, met name de vrouw als telkens terugkerend thema, is voor haar een onuitputtelijke inspiratiebron.

Met haar werk wil Emelie de kijker een rustpunt bieden in deze wervelende tijd.

Workshop WensWaajer[bewerken | brontekst bewerken]

De Dikke van Dale kent het woord WensWaajer nog niet. Het werd bedacht voor een nieuw product van atelier Het Paerse Huys in Deurne, de uitvalsbasis van Emelie Jegerings. De WensWaajer is een soort kroonluchter met een aantal ringen waaraan een veelheid van kleurrijk geschilderde transparante velletjes hangen. Op elk transparant vel kan iedere deelnemer een boodschap of wens schrijven, tekenen, schilderen, plakken en vormgeven op een manier die past bij het moment of de gelegenheid.

Derde prijs[bewerken | brontekst bewerken]

Op 24 november 2011 won Emelie Jegerings in Amsterdam de derde prijs tijdens de Nationale Kunstdagen in de Oude Kerk. In het weekend van 12 en 13 november werd het werk van 120 kunstenaars beoordeeld door een vakjury bestaande uit galeriehouders en directeuren van musea in Amsterdam en door het publiek. Deelnemers aan de Nationale Kunstdagen hadden zich via zes regioronden kunnen plaatsen voor de Nationale Kunstdagen. Emelie Jegerings kreeg dat voorjaar de hoogste waardering in de regioronde in Rotterdam en kwalificeerde zich met dat resultaat voor Amsterdam.

Sterren op het doek[bewerken | brontekst bewerken]

Emelie Jegerings was zaterdag 20 december 2014 te zien in het tv-programma Sterren op het Doek. Ze portretteerde in deze aflevering Willeke Alberti welke één van de kunstwerken mocht uitkiezen en mee naar huis nemen. Willeke koos voor het portret dat is gemaakt door de Nijmeegse kunstenares Judith Steenkamer. De overige schilderijen, waaronder dat van Emelie Jegerings, worden na iedere aflevering geveild voor het goede doel.

Rijksmuseum Amsterdam[bewerken | brontekst bewerken]

Werk van Emelie Jegerings en plaatsgenoot Nicolette Steeghs van der Riet zal van 15 juli tot en met 15 september 2019 te zien in de expositie Lang Leve Rembrandt in het Rijksmuseum. Zij waren uit 8.390 inzenders uit 95 landen geselecteerd om hun schilderijen te exposeren. Het Amsterdamse museum riep in het kader van het Jaar van Rembrandt alle kunstenaars uit de hele wereld op om werk geïnspireerd op Rembrandt in te sturen. Uiteindelijk haalden 563 inzenders de eindstreep.

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]