Door een as gegrepen

Op deze foto is de aandrijfas naar de dorsmachine goed zichtbaar

Het waterrad circa 1908

Theodorus (Dorus) van Deursen (1882-1966) was landbouwer aan het Haageind in Deurne. Zijn familie had een lange relatie met de kastelen en hun omgeving. Zijn dochter Cato was dienstmeid bij Theodore de Smeth (1919-1988) op het Groot Kasteel, terwijl Dorus de watermolen van De Smeth huurde die hij gebruikte voor het in beweging brengen van zijn dorsmachine.

Het waterrad was, door een as welke ongeveer 75 centimeter boven de grond liep, verbonden met zijn dorsmachine. In december 1926 kwamen twee spelende kinderen te dicht bij de draaiende as waardoor kledingstukken van de kinderen gegrepen werden met het noodlottig gevolg dat zij werden rondgeslingerd. De lichaampjes werden vreselijk verminkt en met wonden overdekt. De geneesheren in Deurne verleenden medische hulp; zij konden slechts weinig hoop geven op het behoud der slachtoffertjes. Een van de kinderen, de 7-jarig Johanna (Annie) Henrica Maria van Bakel (1919-1926) overleed aan de gevolgen van het ongeluk. Haar stoffelijk overschot zag er afgrijselijk uit. Annie was een dochter van Wilhelmus Hendrikus van Bakel (1897-1981).

Het andere meisje de 5-jarige Anneke van Deursen, dochtertje van Dorus, was zowel inwendig als uitwendig ernstig gekneusd. De toestand van het kind was zeer zorgwekkend maar haar leven kon gered worden. Later zou Anneke, samen met haar echtgenoot Gerardus Nooijen (1922-2007), de watermolen aankopen, en omstreeks 1999 ook het Klein Kasteel.

Krant

In de Graafsche Courant van 18 december 1926 werd het voorval als volgt verslagen:

Door een watermolen verpletterd

Woensdag had te Deurne nabij het kasteel, waar de Aa loopt, een zeer ernstig ongeluk plaats. Twee kinderen speelden aan de watermolen, toe ze eensklaps door de as van de molen werden gegrepen en mee rond geslingerd. Ze werden tussen muur en as als het ware verpletterd. De as bevindt zich op een afstand van slechts 10 cm. Van de muur; de kinderen werden er tussen door gewrongen met het gevolg dat armen en benen der kleinen op verschillende plaatsen gebroken en de hoofdjes plat gedrukt werden.
De vader van een der kinderen snelde ter hulp. Ook hij werd door de wentelende as gegrepen, doch hij wist zich los te rukken; slechts werd hem een pand van de jas gescheurd. De toestand van de man laat zich beter begrijpen dan beschrijven.
Gelukkig had de bewoonster van de watermolen haar tegenwoordigheid van geest behouden. Zij zette onmiddellijk de sluisdeuren dicht, waardoor de molen tot stilstand werd gebracht. Men had nu gelegenheid de ongelukkige kinderen, die afgrijselijk verminkt waren te verlossen.
Dr. Wiegersma, die het eerst ter plaatse was, heeft de kleintjes verbonden; hij vreesde voor beider leven.
Tot zes uur ’s avonds is een der ongelukkige, het kind van W. van Bakel–Wijnhoven, aan de bekomen verwonding overleden.
Het andere kind, van Th. Van Deursen, verkeert in levensgevaar. Beiden kinderen zijn acht jaar.
Men begrijpt de smart der ouders; zij zijn troosteloos onder deze slag. Heel Deurne is onder de indruk van deze ramp.
De watermolen had jarenlang stil gelegen en was na restauratie, woensdag het eerst weer in werking gesteld met het gemelde noodlottige gevolg.