Bewerken van Peelstraat 8

[[Bestand:04.717.jpg|thumb|400px|Peelstraat 8, met op de voorgrond de Peelstraat.<br><small>foto collectie gemeente Deurne</small>]][[bestand:04.720.jpg|thumb|400px|De dubbele noodwoning.<br><small>foto collectie gemeente Deurne</small>]]
[[Bestand:Peelstraa-1964.jpg|400px|thumb|Tracé van de Peelstraat van de spoorlijn (linksboven) naar de Zeilbergsestraat (rechtsonder). Nabij de kruising met de Zeilbergsestraat zien we [[Peelstraat 15]], daarboven Peelstraat 8 (links van de weg) en [[Peelstraat 11]] (rechts van de weg, vlakbij de kruising met de Groeneweg).]]
'''Peelstraat 8''' is een voormalig adres in Deurne.


Het huis Peelstraat 8 stond aan de zuidzijde van de Peelstraat, niet ver van de kruising met de [[Groeneweg]] vandaan. Het huis stond achter het huidige adres [[Amer]] 54.

== Het vooroorlogse huis ==

Bij de invoering van het kadaster in 1832 was het perceel grond, kadastrale aanduiding E 286 en bekend als [[Peelklamp]], nog als bouwland in gebruik en eigendom van de kinderen van [[Gerardus Peeters (1737-1824)|Gerrit Aarts]].<ref>Kadastrale leggers Deurne, reeks 1, artikel 7</ref> In 1843 werd het perceel eigendom van [[Godefridus van Kol (1812-1882)|Goort van Kol]], die later de schoonkleinzoon van Peeters zou worden. Vermoedelijk de erfgenamen van Van Kol lieten vóór 1886 op het perceel een huis met werkplaats bouwen.<ref>Dienstjaar 1845; kadastrale leggers Deurne, reeks 1 en 2, artikel 1014</ref> Het kleine huisje stond met de lange zijde naar de weg.<ref>Kadastrale veldwerkkaartjes Deurne, sectie E, nummer 17</ref>

Kort na de bouw van het huis werd rond 1885 de boedel gescheiden. De nieuwe eigenaar werd [[Henricus Munsters (1851-1891)|Henricus Munsters]], die gehuwd was met een dochter van Van Kol.<ref>Kadastrale leggers Deurne, reeks 3, artikel 3038</ref> Op 6 juli 1887 verkocht Munsters het huis met 1590 m² grond bij een openbare veiling in de herberg van [[Antonius Brangers (1825-1889)|Antoon Brangers]] voor 195 gulden aan de Deurnese venter [[Jan Michiel van Distel (1837-1909)|Machiel van Distel]]. Kort daarna was er sprake van ''herstel kant'', waarbij de kadastrale aanduiding veranderde in E 1679. Direct daarna werd het huis gesplitst in twee wooneenheden, E 1686 en R 1687. Daarbij kreeg E 1686 slechts een stukje 'voortuin' en E 1687, de oostelijke helft, ook het strookkavel erachter.<ref>Zie ook kadastrale leggers Deurne, reeks 3, artikel 3181; kadastrale hulpkaartjes Deurne, sectie E, nummer 114</ref> 

Petronella Kusters, de weduwe van Machiel van Distel, nam enkele weken na het overlijden van haar man bij molenaar [[Theodorus Hubertus Goossens (1862-1948)|Theodorus Goossens]] een hypotheek van 150 gulden op het huis en nog enkele percelen grond. Kort daarna, vermoedelijk nog in 1909, verkocht ze de twee woonhuizen aan Frans van Gool, kuiper in Deurne.<ref>Dienstjaar 1910; kadastrale leggers Deurne, reeks 3, artikel 3363</ref> Die verkocht ze vrijwel direct door aan de Deurnese landbouwer [[Hendricus van de Beek (1846-1927)|Hendricus van de Beek]], die met een Van Gool getrouwd was. Rond 1917 verkocht Van de Beek het geheel aan [[Theodorus Janssen (1863-1935)|Dorus Janssen]].<ref>Kadastrale leggers Deurne, reeks 3, artikel 4585; idem, reeks 4, artikel 5229</ref> Na de dood van Janssen ging het geheel over op zijn zoon [[Antoon Johannes Janssen (1912-1966)|Antoon Janssen]].<ref>Kadastrale leggers Deurne, reeks 4, artikel 5229</ref> Het huis had in die tijd het adres [[Historische huisnummering van Wijk B 1914-1930|Zeilberg B.192]].

== Een verbouwd huis en noodwoningen na de Tweede Wereldoorlog ==

In september 1944 leed het huis van [[Antoon Johannes Janssen (1912-1966)|Antoon Janssen]] oorlogsschade. Rond 1947 werd schuin naast het huis, iets westelijker, een noodwoning gebouwd, op het vroegere bouwland E 285, dat ook bezit van Janssen was. Rond 1948 bracht hij zijn bezit in de [[Ruilverkaveling "Deurne"]] in, waarbij hij een erf, bestaande uit het oude huis en de noodwoning, weer terug kreeg, nu genummerd als L 85.<ref>Dienstjaren 1948 en 1949; kadastrale leggers Deurne, reeks 4, artikel 5229</ref> Rond 1949 liet hij de noodwoning in twee woningen splitsen.<ref>Dienstjaar 1950; kadastrale leggers Deurne, reeks 4, artikel 5229</ref> Op basis van de foto's kunnen we veronderstellen dat het huis na de oorlogsschade is hersteld c.q. opnieuw opgebouwd en met een verdieping is verhoogd. Huis en noodwoningen werden met de rest van het land rond 1969 aan de gemeente Deurne verkocht.<ref>Dienstjaar 1970; kadastrale leggers Deurne, reeks 4, artikel 5229</ref>

In de hoofdwoning woonden Antoon en Nelia Janssen-Kuunders met hun vijf kinderen. In de kleinere tweede noodwoning woonde zijn moeder Truike, de weduwe van Dorus Janssen, die daarvóór bij de familie Janssen inwoonde. Later woonden in de noodwoningen [[Andreas Rooijmans (1921-1982)|Dries en Nel Rooijmans-van der Heijden]], Marinus van Dijk en [[Johannes Franciscus Koolen (1923-1997)|Johannes F. (Jan) Koolen]]. Ook Antoons schoonzoon Martien Verbakel, gehuwd met dochter Door Janssen, woonde hier. Waarschijnlijk waren de noodwoningen bekend onder de huisnummers Z.264 en Z.265, later [[Peelstraat 4]] en [[Peelstraat 6]].

De gemeente Deurne kocht de gebouwen in 1970 en sloopte ze rond 1972 om plaats te maken voor de nieuwe wijk [[Koolhof]]. Direct voor de voormalige plek van dit huis is nu het adres Amer 54 te vinden; de lange groenstrook achter de Amer is het tracé van de vroegere Peelstraat.

{{appendix}}

[[Categorie:voormalig adres]]