Bewerken van Noodziekenhuis Deurne (1944-1945)
Naar navigatie springen
Naar zoeken springen
Deze bewerking kan ongedaan gemaakt worden. Hieronder staat de tekst waarin de wijziging ongedaan is gemaakt. Controleer voor het publiceren of het resultaat gewenst is.
Huidige versie | Uw tekst | ||
Regel 1: | Regel 1: | ||
Alhoewel er bij het begin van de [[Tweede Wereldoorlog]] in [[Huize St. Joseph (Kruisstraat)|Huize St. Joseph]] officieel nog geen ziekenhuis gevestigd was werd er op aanraden van [[Robert Joseph Johan Lambooij (1904-1992)|burgemeester Lambooij]] op de voorgevel van het huis de tekst "R.K. Ziekenhuis." aangebracht. Hiermede hoopte men te voorkomen dat het gebouw voor andere doeleinden gevorderd zou worden. Eind 1944 werd er in opdracht van het [[Militair Gezag (1944-1946)|Militair Gezag]] een '''noodziekenhuis''' ingericht. | |||
Tijdens de [[Mobilisatie 1939-1940]] werd er in Huize St. Joseph door het [[27e Regiment Infanterie]] reeds een [[Lazaret aan de Kruisstraat|lazaret]] ingericht. In november 1944 werd een deel van Huize St. Joseph door het Militair Gezag tot "Noodziekenhuis" verklaard. Daarnaast werden vier schoollokalen van [[Huishoudschool Sancta Maria]] tot ziekenzalen van het noodziekenhuis ingericht. | |||
Begin | De zieken en de door oorlogsgeweld gewonde burgers uit het rayon Deurne en Venray moesten in dit noodziekenhuis opgenomen worden. Dokter G.M. San Giorgi, chirurg van het St. Elisabeths Ziekenhuis te Venray, werd met ingang van 16 November 1944 benoemd tot chirurg van het Deurnese noodziekenhuis. Ook werden door het Militair Gezag meerdere lekenverpleegsters aangesteld om te helpen. | ||
Begin Januari 1945 moest dokter San Giorgi om gezondheidsredenen tijdelijk zijn praktijk neerleggen en werd hij vervangen door Dokter Leydesdorff. Omdat het aantal zieken en gewonden steeds toenam werd er eind februari 1945 het gehele huis door het Militair Gezag gevorderd en ingezet als Noodziekenhuis. | |||
==Evacuatie== | ==Evacuatie== | ||
De [[ | De [[Zusters Franciscanessen]] mochten in het huis blijven wonen maar alle andere bewoners: de pensionlui, de oude mannen en vrouwen moesten geëvacueerd worden. Wie naar familieleden kon gaan deed dat. Voor velen werd echter een plaats gevraagd in Veghel, Maria-Heide en Erp en verschillende oude mannen vonden onderdak bij de Zusters van Asten. | ||
Daarna werd ook het gehele bovenhuis ingericht tot ziekenhuis. Er kwamen ledikanten, dekens, lakens etc. van het Rode Kruis en van de Fokkerfabrieken in Amsterdam. Het aantal lekenzusters nam ook toe. | Daarna werd ook het gehele bovenhuis ingericht tot ziekenhuis. Er kwamen ledikanten, dekens, lakens etc. van het Rode Kruis en van de Fokkerfabrieken in Amsterdam. Het aantal lekenzusters nam ook toe. | ||
Regel 16: | Regel 16: | ||
De voormalige slaapzaal van de mannen werd ingericht als slaapzaal voor de verpleegsters. Hier en daar moest nog wat verbouwd en hersteld worden en dat gebeurde op kosten van het Militair Gezag. In het noodziekenhuis moest plaats zijn voor in totaal 220 bedden. | De voormalige slaapzaal van de mannen werd ingericht als slaapzaal voor de verpleegsters. Hier en daar moest nog wat verbouwd en hersteld worden en dat gebeurde op kosten van het Militair Gezag. In het noodziekenhuis moest plaats zijn voor in totaal 220 bedden. | ||
Eind | Eind Maart 1945 telde het ziekenhuis 147 patiënten. Enkele weken later keerde dokter San Giorgi weer terug en vertrok Dokter Leydesdorff. Op 4 maart werd [[Zr. :Balduina (Hendriks)]] overgeplaatst naar het Moederhuis. In haar plaats werd [[Zr.M. Innocentiana (Wijgergangs)]] aangesteld tot hoofdverpleegster. [[Zr. Imelda]] werd bij die gelegenheid 1e Raadzuster. | ||
Met ingang van 15 | Met ingang van 15 April 1945 werd het noodziekenhuis door het Militair Gezag opgeheven. Het aantal patiënten dat verpleegd werd was echter nog van dien aard dat de geëvacueerde huisgenoten nog niet konden terugkeren. Gaandeweg werd het minder druk zodat via de radio bekend gemaakt kon worden dat de geëvacueerde oudjes na Pinksteren terug konden keren. | ||
Dat | Dat werd door alle betrokken personen een vreugdevolle tijding, maar ook de zusters waren blij dat zij zich weer zouden kunnen geven aan dit mooie liefdewerk. Begin Juni 1945 keerde "de oude garde overgelukkig, stralend of schreiend van blijdschap weer terug”. Naar men aannam waren drie mannen tijdens de evacuatie tengevolge van emoties overleden. | ||
Het leven in Huize | Het leven in Huize St. Joseph kreeg daarna weer vrij spoedig zijn normale gang. Het benedenhuis bleef voor de toekomst bestemd voor ziekenhuis, de verdieping voor pension. | ||
==Erkend ziekenhuis== | ==Erkend ziekenhuis== | ||
In 1946 volgde de [[Sint-Jozefziekenhuis|erkenning als ziekenhuis]] en kon de burgemeester van Deurne aan de | In 1946 volgde de [[Sint-Jozefziekenhuis|erkenning als ziekenhuis]] en kon de burgemeester van Deurne aan de Inspecteur van Volksgezondheid melden dat de opnamecapaciteit van het ziekenhuis honderd zieken bedroeg. In 1948 volgde de erkenning als tbc instelling. | ||
==Bron== | ==Bron== | ||
Archief van [[ | Archief van [[Zusters Franciscanessen|Zrs Franciscanessen S.F.I.C]] in Veghel]] | ||
[[categorie: | [[categorie:Gebouw]] | ||
[[categorie:noodziekenhuis]] |