Bewerken van Kerkstraat 12
Naar navigatie springen
Naar zoeken springen
Deze bewerking kan ongedaan gemaakt worden. Hieronder staat de tekst waarin de wijziging ongedaan is gemaakt. Controleer voor het publiceren of het resultaat gewenst is.
| Huidige versie | Uw tekst | ||
| Regel 3: | Regel 3: | ||
[[Bestand:12.855.jpg|thumb|350px|Links Kerkstraat 12, daarnaast Kerkstraat 10 en vervolgens Kerkstraat 8 in aanbouw, 1958.]] | [[Bestand:12.855.jpg|thumb|350px|Links Kerkstraat 12, daarnaast Kerkstraat 10 en vervolgens Kerkstraat 8 in aanbouw, 1958.]] | ||
[[Bestand:05.004.jpg|thumb|350px|Kerkstraat 12 na de sloop van Kerkstraat 10, rechts ervan.<br><small>Foto collectie gemeente Deurne</small>]] | [[Bestand:05.004.jpg|thumb|350px|Kerkstraat 12 na de sloop van Kerkstraat 10, rechts ervan.<br><small>Foto collectie gemeente Deurne</small>]] | ||
'''Kerkstraat 12''' | Op het adres '''Kerkstraat 12''' woonde wethouder [[Antonius Lambertus Adrianus Swinkels (1899-1962)|Antoon Swinkels]], die er een brandstoffen- en meubelhandel had. | ||
In de 17e eeuw stond op deze plek herberg [[De Valk]]. In 1642 kreeg [[Andries Hendrik Nooijen]], als man van Margriet Hendrik Simons, zijn erfdeel van het huis met herberg De Valck bij een verdeling van de erfgoederen van wijlen zijn schoonvader. Het erfdeel van zijn zwager Hendrik Snellaerts kocht hij af. Uit een telling van 1654 blijkt dat Nooijen bij zijn herberg ook een boerderij met vijf koeien had. In 1696 was bij herberg ''De Valck'' ook een bierbrouwerij. Het goed was inmiddels in bezit van Hendrik, de zoon van Andries Nooijen | In de 17e eeuw stond op deze plek herberg [[De Valk]]. In 1642 kreeg [[Andries Hendrik Nooijen]], als man van Margriet Hendrik Simons, zijn erfdeel van het huis met herberg De Valck bij een verdeling van de erfgoederen van wijlen zijn schoonvader. Het erfdeel van zijn zwager Hendrik Snellaerts kocht hij af. Uit een telling van 1654 blijkt dat Nooijen bij zijn herberg ook een boerderij met vijf koeien had. In 1696 was bij herberg ''De Valck'' ook een bierbrouwerij. Het goed was inmiddels in bezit van Hendrik, de zoon van Andries Nooijen. | ||
Van voor 1736 tot na 1756 was het huis in bezit van [[Jan van de Moosdijk]] en werd het bewoond door [[Antonie van Lieshout]]. Later werd Van Lieshout zelf eigenaar en werd het bewoond door de weduwe van Goort Welten. In 1788 verkocht Johan Antoni van Lieshout het huis "met drie hoven" aan [[Petrus van de Mortel (1735-1795)|Peter Adriaan van de Mortel]]. In 1818 werd zijn zoon, de timmerman [[Andreas van de Mortel (1773-1846)|Andries van de Mortel]], eigenaar van het goed. In 1832 was timmerman [[Andreas van de Mortel (1773-1846)|Andries Peter van de Mortel]] eigenaar van de kadastrale percelen D 11 tot en met 14 aan het [[Haageind]] waarop een blok van twee huizen stond. Hij verkocht het geheel op 25 augustus 1842 voor 900 gulden aan de fabrikant [[Petrus Gregorius van de Mortel (1799-1886)|Peter Gregorius van de Mortel]]. Bij huis en erf hoorden ook twee moestuinen, samen 1.086 m² groot. Het geheel was toe belast met een jaarlijkse rente van 6 gulden en een cijns van 5 cent.<ref>RHCe toegang 13182 Notariële archief Deurne repertoria 1811-1850 inv.nr. 43 akte 2059</ref> Pieter Gregorius van de Mortel, geen familielid van de verkoper, voegde het in 1886 samen met zijn naastgelegen linnenfabriek. | Van voor 1736 tot na 1756 was het huis in bezit van [[Jan van de Moosdijk]] en werd het bewoond door [[Antonie van Lieshout]]. Later werd Van Lieshout zelf eigenaar en werd het bewoond door de weduwe van Goort Welten. In 1788 verkocht Johan Antoni van Lieshout het huis "met drie hoven" aan [[Petrus van de Mortel (1735-1795)|Peter Adriaan van de Mortel]]. In 1818 werd zijn zoon, de timmerman [[Andreas van de Mortel (1773-1846)|Andries van de Mortel]], eigenaar van het goed. In 1832 was timmerman [[Andreas van de Mortel (1773-1846)|Andries Peter van de Mortel]] eigenaar van de kadastrale percelen D 11 tot en met 14 aan het [[Haageind]] waarop een blok van twee huizen stond. Hij verkocht het geheel op 25 augustus 1842 voor 900 gulden aan de fabrikant [[Petrus Gregorius van de Mortel (1799-1886)|Peter Gregorius van de Mortel]]. Bij huis en erf hoorden ook twee moestuinen, samen 1.086 m² groot. Het geheel was toe belast met een jaarlijkse rente van 6 gulden en een cijns van 5 cent.<ref>RHCe toegang 13182 Notariële archief Deurne repertoria 1811-1850 inv.nr. 43 akte 2059</ref> Pieter Gregorius van de Mortel, geen familielid van de verkoper, voegde het in 1886 samen met zijn naastgelegen linnenfabriek. | ||