Bewerken van Kannenbuizen uit Zeilberg
Naar navigatie springen
Naar zoeken springen
Deze bewerking kan ongedaan gemaakt worden. Hieronder staat de tekst waarin de wijziging ongedaan is gemaakt. Controleer voor het publiceren of het resultaat gewenst is.
| Huidige versie | Uw tekst | ||
| Regel 9: | Regel 9: | ||
In 1994 werd in [[Zeilberg]] tussen de spoorlijn en [[sportpark De Kranenmortel]] door [[Jozef Boerenkamp (1943-2016)|Jozef Boerenkamp]] bij het aanleggen van een vijver een oude waterput van gestapelde tapse en rechthoekige bakstenen ontdekt. Daaruit bleek een waterleiding van kannenbuizen te ontspringen, die vanuit de waterput aan de rand van de [[Peelhorst]] in westelijke richting loodrecht door de [[Peelrandbreuk]] liep. Eerder was daar door de voormalige Provinciale Noord-Brabantse Electriciteits Maatschappij (PNEM, na de privatisering in 1997 Essent genaamd) een verdeelhuisje gebouwd. Het is niet bekend of bij de aanleg van de funderingen van dat huisje kannenbuizen zijn gevonden. Mogelijk bevinden de kannenbuizen zich hier nog intact in de bodem. | |||
Jozef Boerenkamp waarschuwde enkele leden van de [[Heemkundekring H.N. Ouwerling|heemkundekring]], waaronder [[Johannes Gerardus Petrus Hendricus van Ooij (1930-2005)|Jan van Ooij]], [[Johannes Wilhelmus van de Mortel (1937-2011)|Jan van de Mortel]] en [[Antonius Leonardus Maria Vissers (1941)|Anton Vissers]]. Er werd besloten tot een provisorische opgraving ten westen van het verdeelhuisje om te bezien of de waterleiding daar verder liep. Dat bleek inderdaad het geval te zijn en bij die gelegenheid werd een gedeelte van de waterleiding opgegraven. | |||
De leiding bleek te bestaan uit genummerde rode kannenbuizen, die naar alle waarschijnlijkheid ter plekke door de Zeilbergse pottenbakkers gevormd en gebakken zijn. De leiding zorgde in droge zomers waarschijnlijk voor watertoevoer naar een [[pottenbakker]]ij. | |||
Het perceel waar de kannenbuizen lagen, was, ondanks aandringen van de archeologische werkgroep van de heemkundekring, niet op de gemeentelijke archeologische waardekaart van Deurne aangegeven en er werd in 2009 een bouwvergunning afgegeven zonder verplichting voor een archeologisch onderzoek. Van maandag 14 tot en met donderdag 17 september 2009 werd toen tijdens een noodopgraving door leden van de heemkundekring onder leiding van de archeoloog Nico Arts nog een deel van die waterleiding opgegraven. | |||
Het perceel waar de kannenbuizen lagen, was, ondanks aandringen van de archeologische werkgroep van de heemkundekring, niet op de gemeentelijke archeologische | |||
Kort na de opgraving werd de bouwput verder uitgegraven. Daarbij werd een kleine kuil gevonden met daarin onder andere scherven van een kan van steengoed uit Siegburg (D.), daterend uit de veertiende eeuw. Aannemelijk is dat deze kuil gerelateerd kan worden aan de middeleeuwse bewoning van het buurtschap Kranenmortel. | Kort na de opgraving werd de bouwput verder uitgegraven. Daarbij werd een kleine kuil gevonden met daarin onder andere scherven van een kan van steengoed uit Siegburg (D.), daterend uit de veertiende eeuw. Aannemelijk is dat deze kuil gerelateerd kan worden aan de middeleeuwse bewoning van het buurtschap Kranenmortel. | ||
De kannenbuizen hebben brede spiraalvormige draairingen die ontstaan zullen zijn doordat deze producten in een snel tempo gedraaid zijn. Twee buizen zijn na het draaien op het dikste deel dunner gemaakt door er reepjes af te snijden. Dit lijkt niet functioneel, wellicht was de pottenbakker zuinig op zijn klei. | De kannenbuizen hebben brede spiraalvormige draairingen die ontstaan zullen zijn doordat deze producten in een snel tempo gedraaid zijn. Twee buizen zijn na het draaien op het dikste deel dunner gemaakt door er reepjes af te snijden. Dit lijkt niet functioneel, wellicht was de pottenbakker zuinig op zijn klei. | ||