Bewerken van Doctor Huub van Doorneweg 50
Naar navigatie springen
Naar zoeken springen
Deze bewerking kan ongedaan gemaakt worden. Hieronder staat de tekst waarin de wijziging ongedaan is gemaakt. Controleer voor het publiceren of het resultaat gewenst is.
| Huidige versie | Uw tekst | ||
| Regel 12: | Regel 12: | ||
== Een oud huisje == | == Een oud huisje == | ||
Al in 1736 stond op deze plek een huis. In dat jaar was het eigendom van Michiel (Giele) Daniels, achterkleinzoon van Deurnes eerste pottenbakker [[Swerius Jan Scheffers]], samen met Anneke Andries Roelofs. De weduwe van Daniels was in 1741 de eigenaresse, waarna het overging naar zoon [[Arnoldus Daandels (1706-1779)]]. Hij bleef eigenaar tot aan zijn dood. In 1781 wordt zijn zoon [[Michaelis Gielens (circa 1750-1794)|Michiel]] als eigenaar genoemd, in ieder geval tot en met 1791. In 1798 waren zijn kinderen eigenaren, en in 1832 schoonzoon Martinus Driessen uit Asten. Op dat moment stond er een huisje, ongeveer tussen het huidige huis en het daarachter gelegen bijgebouw. Kadastraal was het huis met erf bekend als E 462. Vóór het oude huis lag de moestuin E 463, achter en rechts van het huidige huis het weiland E 461. De in 1994 bij graafwerkzaamheden aangetroffen put, waar de [[Kannenbuizen uit Zeilberg|serie kannenbuizen]] op de [[Peelhorst]] begon, hoorde vermoedelijk bij dit huis en lag in het genoemde weiland. Van daaruit liepen de kannenbuizen door de [[Peelrandbreuk]] naar de lager gelegen, maar drogere slenk | Al in 1736 stond op deze plek een huis. In dat jaar was het eigendom van Michiel (Giele) Daniels, achterkleinzoon van Deurnes eerste pottenbakker [[Swerius Jan Scheffers]], samen met Anneke Andries Roelofs. De weduwe van Daniels was in 1741 de eigenaresse, waarna het overging naar zoon [[Arnoldus Daandels (1706-1779)]]. Hij bleef eigenaar tot aan zijn dood. In 1781 wordt zijn zoon [[Michaelis Gielens (circa 1750-1794)|Michiel]] als eigenaar genoemd, in ieder geval tot en met 1791. In 1798 waren zijn kinderen eigenaren, en in 1832 schoonzoon Martinus Driessen uit Asten. Op dat moment stond er een huisje, ongeveer tussen het huidige huis en het daarachter gelegen bijgebouw. Kadastraal was het huis met erf bekend als E 462. Vóór het oude huis lag de moestuin E 463, achter en rechts van het huidige huis het weiland E 461. De in 1994 bij graafwerkzaamheden aangetroffen put, waar de [[Kannenbuizen uit Zeilberg|serie kannenbuizen]] op de [[Peelhorst]] begon, hoorde vermoedelijk bij dit huis en lag in het genoemde weiland. Van daaruit liepen de kannenbuizen door de [[Peelrandbreuk]] naar de lager gelegen, maar drogere slenk. | ||
Rond 1851 verkocht Driessen het huis.<ref>Kadastrale leggers Deurne, reeks 1, artikel 154, dienstjaar 1852</ref> Koper was [[Arnoldus van Wetten (1784-1864)]], in wiens bezit het tot zijn dood bleef.<ref>Kadastrale leggers Deurne, reeks 1, artikel 655, dienstjaar 1866</ref> De nieuwe eigenaar was zijn zoon [[Pieter van Wetten (1814-1867)]], die er zelf al woonde, mogelijk eerder zelfs al als huurder van Driessen. Het huis had toen het huisnummer Hanenberg B.138. Rond 1880 werd de boedel van de overleden Pieter verdeeld. Inmiddels stond er ook een stal bij het huis.<ref>Kadastrale leggers Deurne, reeks 1 en 3, artikel 1990, dienstjaar 1881</ref> | Rond 1851 verkocht Driessen het huis.<ref>Kadastrale leggers Deurne, reeks 1, artikel 154, dienstjaar 1852</ref> Koper was [[Arnoldus van Wetten (1784-1864)]], in wiens bezit het tot zijn dood bleef.<ref>Kadastrale leggers Deurne, reeks 1, artikel 655, dienstjaar 1866</ref> De nieuwe eigenaar was zijn zoon [[Pieter van Wetten (1814-1867)]], die er zelf al woonde, mogelijk eerder zelfs al als huurder van Driessen. Het huis had toen het huisnummer Hanenberg B.138. Rond 1880 werd de boedel van de overleden Pieter verdeeld. Inmiddels stond er ook een stal bij het huis.<ref>Kadastrale leggers Deurne, reeks 1 en 3, artikel 1990, dienstjaar 1881</ref> | ||