Heeft u correcties, aanvullingen of foto's bij een artikel dan kunt u die hier mailen.
Rabo-clubsupport leverde dit jaar 765,88 euro op. Allen die op ons stemden hartelijk dank!
Iedere eerste maandag- en woensdagochtend van de maand van 10 tot 12 uur kunt u ons bezoeken in het heemhuis

Eigenschap:TR poi omschrijving

Uit DeurneWiki, de historische encyclopedie voor groot-Deurne.
Naar navigatie springen Naar zoeken springen

Dit is een eigenschap van type Tekst.

20 pagina’s gebruiken deze eigenschap.
A
In het wegdek bevind zich het restant van een z.g. “asperges”-wegversperring, aangelegd in 1938 door het Departement van Defensie. Deze was bedoeld om de doortocht van voertuigen en tanks te belemmeren tijdens de Tweede Wereldoorlog. De weg werd afgesloten met ijzeren of betonnen palen, die diep in betonnen kokers in de weg werden geplaatst en ongeveer anderhalve meter schuin boven de grond uitstaken. De goed ingelichte Duitsers echter gaven de lokale smid opdracht deze palen weg te slijpen.  +
B
Drie generaties Van Baars hadden vanaf 1894 de leiding in 'Hotel Van Baars', nu 'Restaurant Herberghe in de Heerlyckheid'. Bij het hotel was ook een brandstoffenhandel. De hardstenen stoep voor de ingang is nog afkomstig van het bordes van het oude raadhuis van Deurne. In de tuin van Hotel Van Baars werd in 1924 een muziekkiosk gebouwd, waar het gemengd (!) publiek naar de muziekuitvoeringen kon kijken.  +
De bioscoop Bio-Vink werd in 1941 opgericht door Piet Vink, een toneelspeler en exploitant van een reizende schouwburg. Hij kreeg financiële steun van Hub van Doorne. Voordien was hier zaal Scala, waar de eerste toneel- en muziekvoorstellingen met gemengd publiek gegeven werden. De bioscoop werd later geëxploiteerd door de bekende Deurnese journalist Peter Vink. De komst van televisie en later video betekende het einde van de bioscoop. Het gebouw is ontworpen door Jos Deltrap.  +
De zogenaamde boerenkuilen zijn de restanten van de vroegere kleinschalige turfwinning. De ronde of onregelmatig gevormde gaten zijn enkele, tot hooguit enkele tientallen, meters in omvang. Na het graven van de turf stonden de kuilen in korte tijd weer vol water, ook omdat de scheidingwal met een vroegere kuil moest worden doorgestoken. De kuilen werden weer snel bedekt met een levend veenmosdeksel. Daardoor is het betreden van een boerenkuilencomplex niet zonder gevaar.  +
Het natuurgebied De Bult bestaat uit hoogveenrestanten, berkenbos, droge en vochtige heide. Door verbeterde waterhuishouding krijgen veenmossen, veenpluis en zonnedauw weer een kans. Lange tijd dreigde dit natuurgebied opgeofferd te worden aan de landbouw. In dit gebied komen diersoorten als de das en gladde slang voor. In dit gebied gaven de laatste turfstekers nog lange tijd demonstraties van dit handwerk. Het heeft de status van "Natura-2000"-gebied.  +
C
Dit café werd in 1940, vlak voor het begin van de Tweede Wereldoorlog, overgenomen door de huisschilder Janus Timmers. Daarvóór heette het café Van Griensven, eigendom van Peer van Griensven die ernaast een winkel in ijzerwaren had. Het café zelf werd gedreven door zijn zuster Janske. Later nam schoonzoon Jan Thielen het café van Janus Timmers over. Na de overname door de familie Van Hooff ging het café In den Sleutel heten.  +
Café-zaal Jonkers of, zoals het officieel heette, café-zaal Scala werd in 1928 geopend. Eigenaar Janus Jonkers was de eerste in Deurne die in zijn zaal bij voorstellingen mannen en vrouwen tegelijk toeliet. Dit was zeer tegen de zin in van de pastoor. Zelfs vanaf de preekstoel sprak hij er schande van. Vanaf 1932 werden hier ook films gedraaid. In 1941 werd de zaal herbouwd en geopend als toneelzaal en bioscoop Bio-Vink.  +
D
Destat is een collectief dat gezamenlijk een ruimte voor kunstzinnige activiteiten exploiteert. De naam staat voor Deurnese Stichting Ateliers en de stichting werd in 2001 opgericht door een aantal kunstenaars uit Deurne.  +
De Deurnese Peel is een ruim 1400 hectaren groot natuurgebied. Het bestond tot halverwege de 19e eeuw uit één grote natte en kale vlakte met heide en levend hoogveen. Aan de randen waren de zogenaamde boerenkuilen. Ruim 600 hectaren van dit gebied werd in 1853 verkocht aan Jan van de Griendt: het latere Helenaveen. De rest verkocht de gemeente na gedeeltelijke vervening in 1994 aan Staatsbosbeheer. Men treft hier zo'n 100 vogelsoorten aan. Zelfs de kraanvogel keert hier weer terug.  +
De familie Van Doerne woonde aanvankelijk op het Cranendonks leengoed Ter Vloet in het Kerkeind. Mogelijk is ze in de late middeleeuwen, als meiers van Echternach, in de invloedsfeer van de hertog van Brabant gekomen, waarvoor ze beloond werd met (lagere) heerlijkheidsrechten. Rond 1380 trok de familie naar het nieuw gebouwde Klein Kasteel en de watermolen, die later in handen kwamen van de gelieerde familie Van Wittenhorst. De bekende Deurnenaar Huub van Doorne stamt hier overigens niet van af.  +
E
De Eijndepaal is een grenspaal waar vroeger de dorpen Horst, Sevenum, Helden, Maasbree en Meijel uit het Overkwartier van Gelre en het Land van Horne) aan het Brabantse Deurne raakten. Tot 1716 was er geen overeenstemming over de juist ligging van dit grenspunt. Toen werd met het Tractaet van Venlo dit grenspunt, dat nu nog steeds provinciaal grenspunt is, definitief vastgesteld. Omdat het feitelijke grenspunt nu midden op een bedrijfsterrein ligt, is de paal 80 meter noordelijker geplaatst.  +
G
Het Gemeentelijk Veenbedrijf ging in 1895 van start. De gemeente Deurne en Liessel was toen al bijna 20 jaar bezig met commerciële vervening. Aanleiding tot de oprichting van het Veenbedrijf was de aankoop van de leegstaande fabrieken van de firma Steegh en Esser, die tot dan een 10-jarige concessie voor turfwinning van de gemeente had. Wouter Kortooms, de vader van schrijver Toon, was directeur van het Gemeentelijk Veenbedrijf. Het Veenbedrijf maakte Deurne tot een miljoenenparadijs.  +
Herberg De Gouden Leeuw, voorheen De Roode Leeuw, was een van de oudste en voornaamste herbergen van Deurne. Al in de 16e eeuw woonde er notaris en kastelein Gerard Nouts. Rond 1787 werden hier door de Deurnese notabelen de patriottische kranten gelezen en over de politiek gediscussieerd. Hier was nog enige tijd de drogisterij "De Gouden Adelaar" van Jeanette Peerbooms-Janssens gevestigd. In 1933 moest de oude herberg plaatsmaken voor het Deurnese modemagazijn De Zon.  +
Rond 1910 was hier café Van Griensven gevestigd. In het naastgelegen pand (Plein 5) had Hein van Griensven zijn sigarenfabriek. Nadat de fabriek failliet gegaan was, vertrok Hein van Griensven uit Deurne en vestigde Harry Goossens zich hier. Rond 1957 verkocht hij het pand aan zijn naamgenoot Harrie Goossens (van Hotel Goossens) en kwam de exploitatie van dit café in handen van het echtpaar Coba en Cor Zeegers uit Breda. Zij noemden het café ''De Toerist''.  +
Het Groot Kasteel werd kort vóór 1397 gebouwd in opdracht van een telg uit het geslacht Van Doerne. In 1508 verwierf de kasteelheer de heerlijke rechten, en vanaf dat moment werd het kasteel de residentie van de heren van Deurne. Eerder was het Klein Kasteel dat, waar een andere tak van dezelfde familie woonde. Vanaf 1759 werd het kasteel bijna twee eeuwen lang bewoond door de in 1772 in de adelstand verheven familie De Smeth. Zij hebben ook het huidige park in Engelse landschapsstijl laten aanleggen. Op zondag 24 september 1944 werd het kasteel door de Engelsen in brand geschoten om de aanwezige Duitsers te verdrijven. In de kasteelruïne is nu jongerensociëteit Walhalla gehuisvest.  +
H
Het Haageind is de oude verbindingsweg tussen het kasteeldomein en de kerk. Deze weg, die de boeren vroeger naar de watermolen leidde, was al vroeg omzoomd door meerdere boerderijen. Ook waren er herbergen gehuisvest, zoals De Verkeerde Wereld, bekend van het gelijknamige boek, en diens opvolger de Prins van Oranje. Tot de tweede helft van de 20e eeuw was het Haageind onderdeel van de doorgaande route Helmond-Deurne-Venraij. In 1948 gingen hier bij een grote brand vele huizen in vlammen op.  +
Deze langgevelboerderij werd in 1904 gebouwd. De boerderij die daarvoor op deze plaats stond was tevens herberg. Deze brandde in mei 1904 tijdens Deurne kermis af. Hier stond vroeger herberg "De prins van Oranje", ook wel kortweg "De Prins" genoemd. Ook was dit de plek waar Otto de Visschere in 1651 zijn herberg "Die Verkeerde Weereldt" had. Mr. Roothaert schreef met die titel een historische roman over het Deurne van die dagen.  +
Het Dinghuis is een oorspronkelijk 16e eeuw gebouw op, en een organisch element van, het kasteeldomein. Het was vroeger de vergaderplaats van de dingbank, de plaatselijke rechtbank. Mogelijk stond hier vanaf eind 14e eeuw het neerhuis dat bij het kasteel hoorde. Het gebouw werd in 1963 grondig gerestaureerd en vernieuwd. Daarna was hier gedurende 13 jaar het Museum Dinghuis gevestigd, de voorloper van De Wieger. Het gebouw werd tot 2012 gebruikt door de Vrije Akademie Deurne. Vanaf 2018 is er horeca in gevestigd.  +
Het Klein Kasteel, ook wel Oud Huis of Oud Kasteel genoemd, werd vóór 1383 gebouwd en is daarmee de oudste woning van Deurne. Het centrale en oudste gedeelte is de vierkante donjon, die diende als residentie van de heer van Deurne. Het Oud Huis was, samen met de watermolen, een leengoed van de heren van Cranendonck. Het huis werd merendeels bewoond door de plaatselijke bestuurlijke elite. De kunstenaars Otto van Rees en Pieter Wiegersma woonden en werkten hier.  +
Sinds 1694 is deze kasteelboerderij als pachthoeve van de Deurnese kasteelheer in gebruik. Het huidige gebouw dateert van 1804 of werd verbouwd in dat jaar, zoals de jaarankers aangeven. Dit rijksmonument vormt samen met het kastelencomplex, het Dinghuis en de watermolen één fraai en uniek geheel. Een van de laatste pachters van de baron was Sander Sukkel en daarom werd het pand ook wel ' 't Sukkelenhuis' genoemd.  +

1 gerelateerde entiteit weergegeven.